رهروان فاطمی

وفات حضرت فاطمه معصومه(س)تسلیت باد

می درخشد بارگاهش تا فراسوی زمان
ریزش باران رحمت بر کویرستان دل
حافظ آیات حق و ناقل علم حدیث
روحبخش اهل ایمان حضرت عبدالعظیم
در جوارت حمزه و طاهر بُوَد کز خاکشان
می بَرَد ره تا حریم کبریای منزلت

شیخ المحدّثین «صدوق» از محمّد بن یحیی عطّار –که یکی از اهالی ری است– این گونه نقل کرده که خدمت امام هادی(ع) رسیدم، ایشان فرمود: «کجا بودی؟»
گفتم: حسین بن علی(ع) را زیارت کردم، امام هادی (ع) فرمود:
«بدان که اگر قبر عبدالعظیم را در شهر خودتان زیارت کنی، مانند کسی هستی که حسین بن علی(ع) را زیارت کرده باشد».[1]

حضرت شاه عبدالعظیم که کنیه اش ابوالقاسم و ابوالفتح نیز بوده، در روز چهارم ماه ربیع الثانی سنه 173 هجری قمری در زمان هارون الرشید در مدینه در خانه جدّش حضرت امام حسن مجتبی علیه السّلام متولّد شده و پس از مدّت 79 سال و شش ماه و یازده روز قمری عمر ، در روز آدینه پانزدهم شوّال المکرّم سنه 252 هجری قمری ، مطابق سیزده مهر ماه قدیم سنه 235 یزدگردی ، در زمان المعتزّ بالله عبّاسی به سرای آخرت رحلت نمود.[2]

تبار حضرت عبدالعظیم حسنی با چهار واسطه، به سبط اکبر پیامبر خدا(ص) و خاندان وحی می‌رسد، احمد بن علی نجاشی -که یکی از ارکان علم رجال است- درباره نسب آن بزرگوار می‌نویسد: هنگامی که جنازه او را برای غسل برهنه می‌کردند، در جیب لباس وی نوشته‌ای یافت شد که در آن، نسبش، این گونه ذکر شده بود:
من ابوالقاسم، عبدالعظیم‌بن عبدالله‌بن علی‌بن حسن‌بن زید‌بن علی‌بن حسن‌بن علی‌بن ابی‌طالب هستم.[3]

حضرت عبدالعظیم(ع) در عصر خود، مجتهد توانمندی بوده که براساس اصول و قواعدی که از اهل‌بیت(ع) در اختیار داشته، می‌توانسته دیدگاه‌های اسلام ناب را در زمینه‌های مختلف اعتقادی و عملی استخراج کند و به پرسش‌های مردم پاسخ گوید.[4] ایشان شخصی پرهیزگار و دیندار بود . اهل عبادت بود و به امانتداری و راستگویی شهرت داشت . به امور دینی دانا بود . توحید و عدل را باور داشت و بسیار حدیث و روایت [ از اهل بیت علیه السّلام ] نقل می کرد .ایشان دوران حیات پنج امام از امامان اهل بیت علیه السّلام - یعنی امام کاظم علیه السّلام تا امام عسکری را درک کرده است.

شاید از آن جهت که حرم عبدالعظیم حسنی (ع) برای ایرانیان همچون حرم مطهر اباعبدالله الحسین(ع) دارای برکات و کرامات است ایشان به سیدالکریم شهرت یافته اند.[5]

السلام علیک یابن الساده الاطهار
السلام علیک یابن المصطفین الاخیار

منبع:بادصبا

زیارت حضرت عبدالعظیم(ع)

بلندترین شب سال هم خورشید را ملاقات خواهد کرد و این یعنی بوسه گرم خداوند بر صورت زندگی وقتی همه‌چیز یخ می‌زند.

یلدا مصادف است با آخرین شب پاییز، نخستین شب زمستان، پایان قوس، آغاز جدی و درازترین شب سال. واژه «یلدا» به معنای «زایش زادروز» و تولد است.
ایرانیان باستان با این باور که فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بلندتر می‌شوند و تابش نور ایزدی افزونی می‌یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می‌خواندند و برای آن جشن بزرگی برپا می‌کردند و ازاین‌رو به دهمین ماه سال دی (دی در دین زرتشتی به معنی دادار و آفریننده) می‌گفتند که ماه تولد خورشید بود.

یلدا و جشن‌هایی که در این شب برگزار می‌شود، یک سنت باستانی است. مردم روزگاران دور و گذشته، که کشاورزی، بنیان زندگی آنان را تشکیل می‌داد و در طول سال با سپری شدن فصل‌ها و تضادهای طبیعی خوی داشتند، براثر تجربه و گذشت زمان توانستند کارها و فعالیت‌های خود را با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت و حرکت و قرار ستارگان تنظیم کنند.
سفره شب یلدا، «مِیَزَد» نام داشت و شامل میوه‌های تر و خشک، و نیز آجیل بود.

یکی از آیین‌های شب یلدا در ایران، تفأل با دیوان حافظ است. مردم دیوان اشعار لسان‌الغیب را با نیت بهروزی و شادکامی می‌گشایند و فال دل خویش را از او طلب می‌کنند.
در برخی دیگر از جاهای ایران نیز شاهنامه‌خوانی رواج دارد. بازگویی خاطرات و قصه‌گویی پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها نیز یکی از مواردی است که یلدا را برای خانواده ایرانی دل‌پذیرتر می‌کند.
اما همه این‌ها ترفندهایی است تا خانواده‌ها گرد یکدیگر آیند و بلندترین شب سال را با شادی و خرسندی به سپیده برسانند. در سراسر ایران‌زمین، جایی را نمی‌یابید که خوردن هندوانه در شب یلدا جزء آداب و شیوه آن نباشد و باور دارند که با خوردن هندوانه لرز و سوز و سرما به تن آن‌ها تأثیری ندارد.جشن شب یلدا یک جشن کاملاً زنده است و همه مسیحیان جهان این جشن را با نام جشن تولد مسیح برگزار می‌کنند.

ایرانیان باستان بر اساس آیین‌های میتراییسم، چون تاریکی فرامی‌رسید، در پرتو روشنایی آتش، تاریکی اهریمنی را از بین می‌بردند. در شب یلدا یا تولد خورشید افراد دورهم جمع می‌شدند و جهت رفع این نحوست آتش می‌افروختند و خوان ویژه، مانند سفره‌ای که عید نوروز، اما با محتویات از آن، می‌گستراندند و هر آنچه میوه تازه فصل که نگهداری شده بود و میوه‌های خشک در سفره می‌نهادند.
این سفره جنبه دینی داشته و مقدس بود و از ایزد خورشید روشنایی و برکت می‌طلبیدند تا در زمستان به خوشی سر کنند و میوه‌های تازه و خشک و چیزهای دیگر در سفره تمثیلی از آن بود که بهار و تابستانی پربرکت داشته باشند و همه‌شب را در پرتو چراغ و نور و آتش می‌گذراندند تا اهریمن فرصت دژخویی و تباهی نیابد.

یلدایتان مبارک
منبع:بادصبا
——————————————

معرفی کتاب جشن های ایرانی: جشن شب یلدا در ایران
در این کتاب آئین‌ها و مراسم مختلف شب یلدا یا شب چله در بین اقوام مختلف ایرانی مورد بررسی قرار گرفته است؛ البته واضح است که مطالب این پژوهش همه‌ی عناصر فرهنگی مرتبط با جشن یلدا  را در برنمی گیرد و ده‌ها پژوهشی چنین نیز مبین همه‌ی آداب و رسوم و گفتنی‌های این جشن بزرگ و باستانی نیست.
برخی از موارد ذکر شده در این کتاب:
- آئین های شب یلدا
- سفره شب یلدا
- خواص طبیعی و درمانی خوراکی های شب یلدا
- ترانه های و شعرهای شب یلدا
- افسانه های شب یلدا
- مثل های مربوط به یلدا
- بازی های شب یلدا
- یلدا در ادبیات فارسی
و …
برای دانلود این کتاب کافیست به بخش فروشگاه نرم افزار فراکتاب مراجعه کنید.

دانلود رایگان کتاب جشن شب یلدا در ایران از فراکتاب

هفده ربیع الاول، بهاری ترین فصل اهل زمین است. در نیلوفرانه قدوم ختم رسل، برای روشنی دیدگان جد عزیزش، نور در دیدگان منتظر آینه ها پراکنده اند؛ نور عالم گیر صادق آل احمد را!
آخرین فرستاده الهی «احمد» در تاریخ 17 ربیع الول عام الفیل، دیده به جهان گشود. روزی مبارک که مصادف با قدومش ایوان کسری شکاف برداشت و چند کنگره آن فرو ریخت و آتش آتشکده بزرگ فارس خاموش شد؛ دریاچه ساوه خشک گردید؛ بت‏های مکه سرنگون شدند؛ نوری از وجود آن حضرت به سوی آسمان بلند شد که شعاع آن فرسنگ‏ها را روشن کرد. آری این نور محمد است که بر جهان تیره و تار آن زمان تابید و تا به امروز آنرا منور نموده است.

او آمد که مرهمی باشد بر دل رنجور مظلومان و مژده‌ای باشد برای نوید آینده‌ای متعالی برای انسانیت و پایانی باشد بر ظلمت جاهلیت. پیامبری که به‌درستی او را پیامبر رحمت نامیده‌اند و خالق نیز وی را رحمة للعالمین نامید. پیامبری که بزرگ‌ترین معجزه‌اش، مکارم اخلاق و حسن خلق بود و به‌وسیله این سلاح قوی، دل‌های تمام مؤمنان را از آن خود نمود و برای اولین بار در تاریخ بشر، حکومتی بنا نهاد بر پایه عدالت و مهرگستری. آیین اسلام را سراسر نور بود، از جانب خدا به مؤمنان هدیه کرد.

آمنه (سلام‌الله علیها) در زمان بارداری می‌گفت که هرگز احساس نکرده که باردار شده و هیچ‌گاه باری سنگین همچون زنان دیگر را در خود نیافته است. گفته‌اند پیامبر (صلی‌الله علیه و آله و سلم) در هنگام متولد شدن پاکیزه و تمیز بود و خون و چیزهای دیگر به همراه او از شکم مادر خارج نشد. همین‌طور می‌گویند زمانی که پیامبر (صلی‌الله علیه و آلهِ و سلم) متولد شد سر به‌سوی آسمان بلند کرد و سپس برای خداوند تبارک‌وتعالی سجده نمود.

و اما وقتی‌که می‌رفت تا دین آسمانی وی «اسلام» با کید و کینه دشمنانش به فراموشی سپرده گردد؛ نواده وی، «صادق آل محمد (ع)» به پا خواست و با درایتی علوی، دوباره احیا نمود. امام صادق(علیه‌السلام) در هنگام طلوع فجر روز جمعه 27 ربیع‌الاول سال 83 هـ ق در شهر مقدس مدينه به دنيا آمدند، پدر آن بزرگوار حضرت امام باقر(علیه‌السلام)، و مادر آن بزرگوار امّ فروه دختر قاسم بن محمد بن أبى بكر بودند.

حضرت صادق جعفر بن محمد بن على بن الحسين(علیه‌السلام) از ميان برادران خويش جانشين پدرش حضرت باقر(علیه‌السلام) بود، و وصى آن جناب بود كه پس از او به امر امامت قيام نمود، و در فضل و دانش سرآمد همه برادران گشت، و از همه آنان نام‌آورتر، و در قدر و منزلت بالاتر، و در ميان شيعه و سنى مقامش ارجمندتر بود، و به‌اندازه مردم از علوم آن حضرت نقل کرده‌اند كه سخنانش توشه راه كاروانيان و مسافران و نام ناميش در هر شهر و ديار زبانزد مردمان گشته، و از هیچ‌یک از اين خاندان علماء و دانشمندان بدان اندازه كه از آن جناب حديث نقل كرده از ديگرى نقل نکرده‌اند، و هیچ‌یک از اهل آثار و ناقلان اخبار بدان اندازه كه از آن حضرت بهره بردند از ديگران بهره‌گیری نكردند، زيرا اصحاب حديث كه نام راويان ثقات آن بزرگوار را جمع کرده‌اند با اختلاف در عقيده و گفتار شماره آن به چهار هزار نفر می‌رسد. و دلیل‌های روشن درباره امامت آن جناب به‌اندازه‌ای است كه دل‌ها را حيران كرده و زبان دشمن را از خورده گيرى گنگ و لال ساخته است.
نماز پیامبراکرم(ص)
زیارت پیامبراکرم(ص) در 17 ربیع الاول
نماز امام صادق(ع)
صلوات بر امام صادق(ع)

منبع::بادصبا